Η Ρωμαϊκή ισχύς προσέφερε την αίσθηση της ασφάλειας μέσω της δωρεάν παροχής ύπνου στους Ρωμαίους πολίτες σε καταλύματα στέγασης ψυχών (Dormitorium), δικαιωματικού εμβαδού ενός τετραγωνικού μέτρου ανά άτομο. Μετά το πρωινό ξύπνημα στην Ρώμη, ακολουθούσε η επίσκεψη στο Κολοσσαίο, όπου οι πολίτες παρέμεναν εκεί καθ' όλην την διάρκεια της ημέρας, απολαμβάνοντας το αισθητικό θέαμα του σφαγιασμού μονομάχων, δούλων, επαναστατών, αγρίων ζώων και αιχμαλώτων πολέμου. Ταυτόχρονα η Ρωμαϊκή διοίκηση απησχολείτο με την υψηλή πνευματική εργασία της ευρέσεως ευφάνταστων αιματηρών και συγκλονιστικών μεθόδων θεάματος αργού θανάτου. Μία επίσκεψη στο Ρωμαϊκό Νταχάου θα μας αποκαλύψει τους ευμεγέθεις αγωγούς των Vomitorium, ένθα καθημερινώς 50 χιλιάδες θεατών κατέθεταν με ευχαρίστηση το περιεχόμενο του στομάχου των, λόγω της τάσης προς έμετο που προκαλούσε η μυρωδιά του αίματος και της καμένης σαρκός. Το θέαμα εσυμπληρώνετο από την δωρεάν διανομή άρτου από τις Ρωμαϊκές πολιτικές και οικονομικές ελίτ, μέσω "φιλανθρωπικών" δράσεων του τύπου «οι λίγοι δεν μπορούν».
Η μεγαλύτερη πρόκληση του Ρωμαϊκού κόσμου της Ύστερης Αρχαιότητος υπήρξε η διαχείριση του πολυπληθούς ανθρωπίνου δυναμικού των αέργων-ανέργων «ελευθέρων» Ρωμαίων πολιτών. Στην Ρώμη, η πρόκληση και ο κίνδυνος της αεργίας των πολιτών αντιμετωπίσθη επιτυχώς με την εφαρμογή των αρχών της «κοινωνικής μηχανικής», η οποία μεταξύ άλλων περιελάμβανε την παροχή «άρτου και θεάματος».
Σήμερα, η τρίτη βιομηχανική επανάσταση επέβαλε την απαξίωση της εργασίας μέσω του αυτοματισμού και των ηλεκτρονικών υπολογιστών, όπου τα μηχανήματα αντικατέστησαν μαζικά τους εργαζόμενους στην παραγωγή πλούτου [1]. Την ίδια ακριβώς πρόκληση με την Ρώμη, δηλαδή την αντιμετώπιση της αεργίας των πολιτών, καλούνται να αντιμετωπίσουν σήμερα και οι ακόρεστες πολιτικές και οικονομικές ελίτ σε πλανητική κλίμακα. Το «τέλος της εργασίας» έχει δημιουργήσει δισεκατομμύρια ανέργους και «απασχολήσιμους», (κοινωνικό όρο που εισήγαγε περιφρονητικά για την εργασία και τον άνθρωπο ο «αρχιερέας» της εκκόλαψης των Πράσινων Αυγών Boκanovski). Στον σύγχρονο κόσμο το πρόβλημα της ανεργίας καθίσταται ακόμη πολυπλοκότερο σε σχέση με τον Αρχαίο Κόσμο, λόγω του υψηλού ποσοστού αυτοματοποίησης της παραγωγής, της διαθέσιμης επιστημονικής γνώσης και τεχνολογίας και της μετακίνησης τεραστίων ανθρωπίνων πόρων από τις χώρες του τρίτου κόσμου στην Δύση.
Η υποχρέωση, η αγωνία και η ανάγκη των πολιτικών ηγεσιών των Εθνών-Κρατών τις προηγούμενες δεκαετίες να εξασφαλίζουν εργασία στους πολίτες δεν υφίσταται στις σύγχρονες μετα-νεοτερικές κοινωνίες, επειδή η πολιτική αρχή του Έθνους-Κράτους έχει αντικατασταθεί επιτυχώς από την αρχή των παγκόσμιων οικονομικών ελίτ, οι οποίες αδιαφορούν πλήρως για την ανεργία των πολιτών, ενδιαφερόμενες μονό για το προσωπικό τους κέρδος. Η εξαφάνιση του Έθνους-Κράτους και η υποχώρηση της εργασίας δημιουργεί νέες προκλήσεις αφενός για τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ και αφετέρου για τις κοινωνίες.
Η εκρηκτική άνοδος της εγκληματικότητος και της πνευματικής εξαθλίωσης που δημιουργεί η ανεργία θα απαιτήσει την αύξηση του αριθμού των δυνάμεων και μέσων καταστολής και των φυλακών. Στις ΗΠΑ 385 άτομα σκοτώθηκαν από την αστυνομία τους τελευταίους 5 μήνες του 2015, στην πλειοψηφία τους άνεργοι.
Ταυτόχρονα, ο έλεγχος των πληθυσμών θα καταστεί εφικτός μόνο με την συστηματική και επιστημονική καλλιέργεια του αισθήματος της ανασφάλειας και του φόβου μέσω της στέρησης της ατομικής ιδιοκτησίας (ΕΝΦΙΑ), του περιορισμού της κυκλοφορίας του χρήματος (πτώχευση εντός του Ευρώ), της καταστροφής της μεσαίας τάξης (ανεργία, φορολογία), της εξαφάνισης της θύραθεν παιδείας, της υποβάθμισης του αστικού τοπίου (τσιμέντο, γκράφιτι, αρχιτεκτονική και ιστορική αποκοπή από το παρελθόν), την καλλιέργεια της συλλογικής χυδαιότητας μέσω της προπαγάνδας των ΜΜΕ και της απαξίωσης της εργασίας με την ανεξέλεγκτη εισαγωγή μεταναστών (κυρία Τασούλα). Οι πρακτικές αυτές, κοινός παρονομαστής όλων των πολιτικών κομμάτων εξουσίας, ενισχύουν την γκετοποίηση, καλλιεργούν συνειδητά την εγκληματικότητα και ενθαρρύνουν την ανάπτυξη φυγόκεντρων κοινωνικών δυνάμεων και αντιθέσεων ώστε να αποπροσανατολίζουν την κοινωνία από τα μείζονα πολιτικά θέματα. Έτσι αυτομάτως διαιωνίζουν την εξουσία των μέσω της προβολής από τα ΜΜΕ του αυτόκλητου ρόλου του σωτήρα-πολιτικού.
Στο σύγχρονο Χαξλεΐνικό κοινωνικό πλαίσιο, οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ διαβιούν εντός ενός αποστειρωμένου φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντος, μέσα σε φυλασσόμενες και προφυλαγμένες περιοχές, απολαμβάνοντες επίπεδο διαβίωσης ανώτερο του μέσου όρου, ενώ ταυτόχρονα διαθέτουν και καλλιεργούν την αναγκαία προσωπική παιδεία, γνώση, τεχνογνωσία και εκπαίδευση που θα επιτρέψει στους επιγόνους των να ελέγχουν και αυτοί στο μέλλον τις εξαθλιωμένες πνευματικά μάζες, αντιγράφοντας τα πολιτικά και κοινωνικά πρότυπα και τις πρακτικές της Νότιου Αφρικής (South-Αfricanization).
Η πρόκληση και το στοίχημα για τις σημερινές και μελλοντικές κοινωνίες των πολιτών θα είναι κατά πόσο θα δυνηθούν να δραπετεύσουν από την πνευματική εξαθλίωση που τους επιβάλουν οι άπληστες νέο-φεουδαρχικες εγχώριες και Ευρωπαϊκές ελίτ.
Η μόνη λύση, τουλάχιστον προσωρινά, φαίνεται να αποτελεί η προσωπική αντίσταση της άρνησης της δουλείας μέσω του περιορισμού της κατανάλωσης, η προσωπική και μοναχική προσπάθεια απόκτησης παιδείας και καλλιέργειας, η αποχή στο μέτρο του δυνατού από το τραπεζικό και οικονομικό σύστημα και η αυτό-οργάνωση των πολιτών σε «απομονωμένες» αυτοδιαχειριζόμενες κοινότητες που θα παράγουν τα απαραίτητα προς το ζην αγαθά με την προσωπική εργασία και την ανταλλαγή των προϊόντων.
Στην Ελλάδα, οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ έχουν αντιληφθεί ότι έχει επέλθει το "τέλος της εργασίας" λόγω της ένταξης της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχουν επίσης προβλέψει με ακρίβεια τις μελλοντικές εξελίξεις, επιπτώσεις και κατακλυσμιαίες αλλαγές που η μαζική ανεργία θα επιφέρει στον κοινωνικό ιστό της χώρας. Έτσι λοιπόν φροντίζουν για την διάσωση των ανήθικων προνομίων των μέσω ενός καλά οργανωμένου συστήματος προπαγάνδας και ελέγχου της κοινωνικής συμπεριφοράς, ανεξαρτήτως του πολιτικού σχήματος που κατέχει την εξουσία (π.χ. άρνηση παράδοσης βουλευτικών αυτοκίνητων και από «αριστερούληδες»).
Η μαζική και συνειδητή τοποθέτηση των Πρασίνων Αυγών Bokanovski σε σημαντικές κυβερνητικές θέσεις και διεθνείς οργανισμούς, αποδεικνύει την αγωνιώδη προσπάθεια των εγχωρίων ελίτ για την διαρκή και επιτυχή διαιώνιση τους στην εξουσία. Οι πολιτικές ενέργειες των είναι αιώνιες και ισοδύναμες με το απόλυτο κοσμικό σημείο του εκκρεμούς του Foucault! Αενάως, θα αγωνίζονται για την συνεχή πτωχοποίηση, τον έλεγχο και την εξαθλίωση του Ελληνικού λαού κάτω από το οποιοδήποτε πολιτικό σχήμα, πράσινο, γαλάζιο ή ροζ, μέσω της σκληρής φορολογίας, της παροχής «φτηνής» παιδείας, της καλλιέργειας του φόβου ενός Grexit (ουτοπικού για τους επαΐοντες, πιθανού για τους ανεγκέφαλους) και της αποχαύνωσης των πολιτών, ώστε αυτοί να καταστούν ανίκανοι να αντιδράσουν στον εξανδραποδισμό τους. Τουλάχιστον οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ υπήρξαν ειλικρινείς στις προθέσεις τους. Τα τελευταία πέντε χρόνια της κρίσης ποτέ δεν έφεραν σε δημόσιο διάλογο τον προβληματισμό έστω και ενός πιθανού σχεδίου οικονομικής ανάπτυξης, ενώ δεν αντιλαμβάνονται ότι με αυτές τις πρακτικές επιβεβαιώνουν την συναίνεση τους στον θάνατο της χώρας.
Η νέα τερατογέννηση της Δ' Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους στην Ευρώπη αποτελεί την νεκρανάσταση της Ρώμης. Αυτή, είτε θα κατορθώσει να ισχυροποιηθεί και συνεπώς να «ζέψει» περαιτέρω τους Ευρωπαϊκούς λαούς στο άρμα της απόλυτης πνευματικής δουλείας, ανεργίας-αεργίας και εξαθλίωσης, επιβεβαιώνοντας την ρήση semper, quod ubique, quo ab omnibus, είτε θα αυτοδιαλυθεί διαψεύδοντας την.
[1] J. Rifkin, «Το τέλος της εργασίας και το μέλλον της», Εκδόσεις Νέα Σύνορα, Αθήναι, 1996.
Ο Αλκιβιάδης-Κωνσταντίνος Κεφάλας είναι Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστήμιου του Manchester, UK, Δντης Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Ινστιτούτο Θεωρητικής και Φυσικής Χημείας.
πηγή:dimokratianews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια σας στα Ελληνικά και οχι σε greeklish.