Σκέψεις λίγο πριν την κάλπη

Η σημερινή κομματική μας δημοκρατία είναι ένα έκτρωμα  το οποίο θα πρέπει να κονιορτοποιηθεί εκ βάθρων. Ο πολιτικός χώρος είναι κατακερματισμένος σε κόμματα τα οποία δρουν με βάση το προσωπικό συμφέρον των πολιτικών και των αφεντικών του συστήματος, δημαγωγώντας και διχάζοντας ένα ολόκληρο έθνος. Η φαυλότητα τους έχει δημιουργήσει τεράστια σύγχιση στον κόσμο ο οποίος δεν έχει τη δυνατότητα να κρίνει πιο είναι το συμφέρον του, το οποίο περνάει φυσικά μέσα από το συμφέρον του έθνους. Δυστυχώς αυτό που φοβόταν ο Ι.Μεταξάς έγινε πραγματικότητα.

Και η σύγχιση μεγαλώνει γιατί πιθανότατα κανένα κόμμα δε θέλει το καλό αυτού του τόπου τουλάχιστον μιλώντας για τα 7 της βουλής και σίγουρα 2-3 που έμειναν απ'έξω. Κι αυτό γιατί το σύστημα ελέγχεται εξολοκλήρου από τη μασονία η οποία ξέρει καλά να παίζει το παιχνίδι του διπολισμού, ελέγχοντας και τους δύο πόλους. Αριστερά και δεξιά, κομμουνισμός και ναζισμός, χριστιανισμός και σατανισμός είναι απλά το μαντρί που σου δίνουν τη δυνατότητα να μπεις. Από εκεί κι έπειτα το μαντρί ελέγχεται από τον τσοπάνη κι εσύ σαν πρόβατο νομίζεις ότι είσαι στη σωστή πλευρά, κάθεσαι και σε αρμέγουν, σε κουρεύουν και σε γαμανε άμα λάχει, περιμένοντας στο τέλος να βρεθείς ξετομαριασμένος στο τσιγκέλι.

Παράδειγμα πρώτο

Εσύ λες: «Οκ, είμαι χριστιανός, θέλω το καλό, κάνω το καλό άρα είμαι στη σωστή πλευρά» άσχετα αν ο Θεός σου θέλει το καλό το δικό σου και του έθνους σου... Αξιωματικά θεωρείς -επειδή έτσι σου μάθανε- ότι αυτός ο Θεός είναι καλός και θέλει το καλό σου και του Έθνους σου. Έτσι, κουβαλάς το σταυρό σου σαν καλός δούλος του Κυρίου μέχρι την ολική σου καταστροφή. Αναρωτιέσαι που και που «μα γιατί αφού είναι τόσο καλός και μεγαλοδύναμος, μας αφήνει να ταλαιπωρούμαστε έτσι επί τόσες χιλιάδες χρόνια, γιατί εμένα μου φαίνεται ότι το Έθνος μου κυνηγήθηκε από Αυτόν, γιατί επιτρέπει να συμβαίνουν όλα αυτά, γιατί να επιτρέψει να γίνει ο Αρμαγεδδώνας των Αγίων (μπρρρ) Γραφών και να πνιγούμε στο αίμα, γιατί.γιατί.».

Και φυσικά αυτόματα απαντάμε στις ίδιες ερωτήσεις σαν ζόμπι, σαν να έχουμε πλυμένο εγκέφαλο, χωρίς να κρίνουμε τη λογική των απαντήσεων μας: «Μα γιατί θέλει να μας δοκιμάσει ρε φίλε, μας δίνει ελευθερίες για να μας δοκιμάσει αν είμαστε καλοί χριστιανοί», γιατί «έτσι είναι το θέλημα Του», γιατί «Αυτός ξέρει», γιατι «έχει ο Θεός...». Δεν πειράζει αν μας γαμήσουν, αν μας κατασφάξουν, αν διαλύσουν το έθνος μας. «Ο Θεός ξέρει.».Και αν είμαστε καλοί χριστιανοί, ακόμα και αν σφαγιαστούμε, στο τέλος έχει παράδεισο και Χριστούλη. Κι αν στο τέλος όμως δεν έχει παράδεισο και καλό Χριστούλη; Ε τότε την έφαγες σαν μαλάκας, απλά.

Παράδειγμα δεύτερο

Εσύ λες: «Οκ, είμαι Έλλην πατριώτης, άνδρας με ιδανικά και αξίες, εθνικιστής, το Έθνος μου είναι το υψηλότερο μου ιδανικό γιατί αντιλαμβάνομαι ότι η ευημερία η δικιά μου περνά μεσα από την ευημερία του Έθνους μου, του οποίου αποτελώ ζωντανό κύτταρο». Λες λοιπόν να ψηφίσεις Χρυσή Αυγή «γιατί αυτό είναι το κόμμα που με εκφράζει». Κι έπειτα βλέπεις πράγματα που δε σου «πολυκάθονται». Βλέπεις σβάστικες και αετούς, βλέπεις θαυμασμό για τα SS και τον Χίτλερ, βλέπεις να μην πατάνε στις επετείους στο Δίστομο και στα Καλάβρυτα και αναρωτιέσαι, «μα πως είναι δυνατόν να υμνήσω τους βιαστές και γενοκτόνους της πατρίδας μου;». Βλέπεις λατρείες στον Εωσφόρο και αναρωτιέσαι, «τι σχέση μπορεί να έχει ο Ελληνισμός οι παραδόσεις του, με τη θρησκεία των μασόνων;». Κι έπειτα ανακαλύπτεις ενδείξεις σύνδεσης με τη διεθνή μασονία και λες «μα είναι δυνατόν; Η μασονία θέλει την πτώση των εθνών, τι σχέση μπορεί να έχει με ένα εθνικιστικό κόμμα;». Κι έπειτα ακούς όλους αυτούς που ήταν πρωτοκλασσάτα στελέχη της ΧΑ και τώρα φτύνουν, που βγαίνουν και μιλάνε για απύθμενη βρωμιά, για κρυφές χρηματοδοτήσεις, για συνέργεια με της αρχές, με την εβραιοκρατούμενη ΕΥΠ, για ρουφιάνους και φακέλωμα του εθνικιστικού χώρου. Και ύστερα βλέπεις κάτι ξυρισμένα κεφάλια να φωνάζουν «εγέρθητω» απαιτώντας σεβασμό και τον Κασιδιάρη να κοπανάει μια γυναίκα (ακόμα κι αν αυτή είναι η σιχαμένη η Κανέλλη). Και αναρωτιέσαι κι άλλα πολλά αλλά αλήθεια, όλα αυτά πόση σχέση μπορεί να έχουν με την ανδρεία και τον ελληνικό εθνικισμό; Τα ξεχνάς όμως όλα και το ρίχνεις ΧΑ σαν σωστός Έλλην  Εθνικιστής.

Και η αναφορά γίνεται στη ΧΑ η οποία υποτίθεται ότι είναι ένα πατριωτικό κόμμα αλλά τελικά μάλλον πρόκειται για πατριδοκάπηλο. Και η πατριδοκαπηλία είναι η υπέρτατη πουστιά. Ο αριστερός χώρος τα διαπιστευτήρια του τα έχει δώσει, γνωρίζουμε πως δημιουργήθηκαν, τι ρόλο έχουν παίξει στην ιστορία και δεν αξίζει να χαλάς σάλιο για τους διαχρονικούς προδότες του Έθνους. Αλλά το να πουλάς πατριωτιλίκι και εθνικά ιδεώδη για να μαντρώσεις τους αγνούς ιδεολόγους και ουσιαστικά να λειτουργείς για τα ίδια αφεντικά με το απέναντι στρατόπεδο, είναι το λιγότερο προδοσία, ατιμία και σιχασιά.

Εκλογές λοιπόν αύριο, ίσως οι πιο κρίσιμες από την παλινόρθωση του Έθνους μας. Σε μια χώρα υπό κατάρρευση, μια οικονομία στην εντατική, με μηδενικές παραγωγικές διαδικασίες, με το ηθικό των Ελλήνων στα τάρταρα, με τα μύρια όσα προβλήματα, έναν Τούρκο δίπλα που ετοιμάζεται και τόσα άλλα όρνεα  που καραδοκούν να φάνε το πτώμα της Ελλάδας μας. Στην παρούσα φάση λοιπόν πρέπει να πάμε να ψηφίσουμε κατά συνείδηση, άσχετα αν οι εκλογές και το κομματικό σύστημα δεν μας κάνουν. Πρέπει να αφήσουμε τους εγωισμούς, τις ψήφους «αντίδρασης», να κατανοήσουμε τον κίνδυνο ο οποίος βρίσκεται προ των πυλών και να τον αποτρέψουμε. Ξέρουμε ότι όποιος και να βγει από τους δυο το παιχνίδι είναι λίγο-πολύ στημένο.

Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν; Πρέπει να κερδίσουμε χρόνο σε πρώτη φάση, μήπως και μπορέσουμε να ανασυνταχτούμε στη συνέχεια. Και ο δρόμος που δείχνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας δρόμος ταχείας αποσύνθεσης. Με προδοτικές θέσεις στα εθνικά μας ζητήματα, με διάλυση του στρατού και της αστυνομίας, με θέσεις στην οικονομία που μπορεί να φέρουν τη χώρα τάχιστα σε μια κατάσταση ολοκληρωτικού χάους. Ακόμα και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δε μπορώ να δεχτώ ότι θα πρέπει να ψηφίσω ΝΔ, δεν το έχω ξανακάνει και τελικά ίσως να μην το κάνω. Θα πρέπει όμως να λειτουργήσω με τη λογική κι όχι με το συναίσθημα και η λογική λέει ότι δεν πρέπει να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, πολύ περισσότερο ως αυτοδύναμο, όπως δείχνουν κάποιες κρυφές δημοσκοπήσεις.

Δ.Ν.